Zij: Ons onderzoek gaat over het kwantificeren van data over duurzame inzetbaarheid. Medewerkers doen daar weinig mee. Ik zou niet weten welk verhaal ik daar aan kan koppelen. Het ligt nog eens gevoelig bij mijn opdrachtgever. Ze voelen hun reputatie van goede werkgeverschap wegglippen. Dat is écht een teer onderwerp.

Ik: Heb je tijdens je onderzoek dan ook met mensen binnen de organisatie gesproken?

Zij: Ja.

Ik: Zou het kunnen zijn dat je met iemand hebt gesproken die er, laten we zeggen, 30 jaar werkt? Laten we hem voor het gemak Jan noemen. Jan is supertrots dat hij bij zo een legende werkt. Hij ontleent daar zijn status en identiteit aan en denkt dat niets hem kan raken. Hij heeft studerende kinderen hij al te graag vertelt over zijn werk. Misschien adviseert hij ze om ook te zorgen dat ze ergens komen te werken waar ze zekerheid hebben. Om maar niet te praten over de verhalen die hij vertelt op feesten en partijen. Jan is er trots op dat hij bij X werkt!

Zij: Ja! Nou je het zo zegt, dat soort medewerkers hebben we letterlijk gesproken.

Ik: Wat voor motivatie heeft Jan dan om aan zijn duurzame inzetbaarheid te werken? Voelt hij zelf wel urgentie? Of denkt hij dat de razendsnelle technologische ontwikkelingen hem niet gaat raken? Dat hij sowieso actief aan de slag moet met zijn toekomst en zijn ontwikkeling binnen of buiten deze organisatie?

(ja, ja, ja I know, de coach in mij en de strijder voor persoonlijke leiderschap nam het hier even over. Ik kan daar soms in doordraven!)

Zij: Ja, ik weet dat het ook een cultuurding is maar ons advies gaat daar niet over. Het gaat over data. Zo diep gaat het allemaal niet en het ligt ook heel gevoelig.

Ik: Duurzame inzetbaarheid is misschien nog een relatief jong thema waar er nog onvoldoende data over is. Het gaat niet om het aanbod aan workshops en cursussen. Het gaat om de verhalen die mensen aan zichzelf vertellen waardoor ze uberhaupt niet denken aan hun duurzame inzetbaarheid laat staan het kiezen van een workshop.

Wat als je de data aanvult met de verhalen die je hebt opgehaald? Je geeft je data als het ware inhoud. Met verhalen van mensen van vlees en bloed. Zoals het verhaal van Jan. Dan gaat je data leven en wordt het inzichtelijk waarom medewerkers niet in beweging komen. Als je van daaruit redeneert dan weet je wat je als organisatie moet doen om bewustwording te creëren bij Jan zodat Jan zelf aan zijn eigen toekomst wil werken. De organisatie moet Jan als mens snappen. Je kan dan pas acties bedenken die resulteren in bewustwording. Daarna kan Jan concreet gefaciliteerd worden in het bewust doen. (hier zit ik dan echt op mijn preekstoel. Mijn vader zou trots zijn!)

Zij: Oh?! als je het zo zegt, dan wordt het ook nog leuk voor ons om te presenteren en kunnen we de opdrachtgever daarin meenemen. Het is ook echt vanuit de praktijk. Dat maakt het minder gevoelig en meer inzichtelijk. Dat vind ik een goed idee!

Dat is hoe geweldig krachtig verhalen zijn.

Een extract van de storytelling workshop die ik als gastdocent verzorgde voor 16 supergemotiveerde en betrokken 4e jaars HRM studenten. De toekomstige HRM business partners, managers, policymakers die storytelling willen toepassen in het presenteren van hun HR analytics advies. En, nu al besef hoe belangrijk en onmisbaar verhalen zijn. Dankbaar dat ik ze heb besmet met de storytelling virus!

De storytelling grondleggers die jij introduceerden vond ik zeer inspirerend. Ik vond het mooi oe je de essentie van hun werk aan mij overbracht en mij nieuwsgierig maakte b.v. bij de 12 stappen. Deze ga ik in de toekomst vaker toepassen in adviezen/projecten/mijn leven.

Willen weten hoe je dat doet?

Volg mij, bel mij (0611346979), mail mij (info@impactstories.nl) en kijk vooral naar mijn aanbod op www.impactstories.nl.

Waheeda

× Vragen?