Verbinding is een veel besproken onderwerp. En, minder bedreven. Ik denk dat het komt doordat wij de diepte en breedte van verbinden niet geheel vatten. Verbinden wordt heel vaak genoemd terwijl b.v. samenwerken wordt bedoelt. Echt verbinden is, buiten de lijnen die ons verdelen, buiten de hokken van onze opvattingen, normen, angsten, vooroordelen, onwetenheid, overtuigingen, waarden, oprecht interesse hebben in de ander. De ander zien en horen.
Een aantal momenten die gaan over verbinden en die ik afgelopen maand beleefde deel ik hier als verhaal en als inzicht met jou.
1. Tijdens een sollicitatiegesprek
Klant: Waar moet ik aan denken als ik morgen het gesprek heb?
Ik: Verbinding. Als jij solliciteert als consultant en adviseur zal morgen jouw gesprekspartner letten op hoe jij verbinding maakt. Besteed je aandacht aan het bouwen van een relatie? Kunnen ze jou hun klanten toevertrouwen? Zoals jij daar zit en met hen interacteert, is dat illustratief voor hoe je dat bij een klant zal doen? Contactmaken en verbinden is samen de lijnen die ons scheiden ontwijken. De ruimte tussen de lijnen innemen.
2. Tijdens het netwerken
Yoga ondernemer: Oh leuk wat je doet. Ik kan duidelijk zien dat jij gewend bent om met groepen om te gaan, te praten en te netwerken.
Ik: Hoe zie jij dat?
Zij: Door het gemak waarmee je mij aanraakt en vraagt of je mag inbreken.
Ik lach: Ik geef netwerktrainingen en dit is één van de lastigste dingen die mensen vinden om te doen. Als je een groep benadert, vooral als je zo klein bent als ik, zie je een muur van lichamen met nauwelijks een opening. De meeste mensen beginnen er niet aan en blijven op één plek staan en/of bij dezelfde mensen staan. Dat is veilig. En, als je eenmaal in de groep staat kan het ook lastig zijn om contact te maken. Mijn tip? Meegaan in het ritme van het gesprek en in hetzelfde ritme interesse tonen in de ander. Richt je volledig op de ander. Samen tussen de lijnen.
3. Tijdens het presenteren
Ik luisterde laatst met kromme tenen en storytelling-jeuk naar twee presentaties waar, al na een paar seconden, duidelijk was dat de aandacht van het publiek weg was. Veel geroezemoes. Data, modellen en statistieken vlogen mij om de oren. Veel te strakke lijnen. Dat wil zeggen de spreker had niet het talent het publiek tussen de lijnen van data laverend mee te nemen. Het ritme van een menselijk verhaal. Storytelling dus. Breng je data, modellen en statistieken vertellend en ritmisch tot leven. Laat het ritme resonneren bij je publiek. Maak contact.
4. Na een false start
Ik heb nog nooit meegemaakt dat een coachklant in een eerste gesprek vertelt dat hij zich afgewezen voelt. Dat is schrikken! En mij dus overkomen. In het gesprek waar ik dus moet zorgen voor verbinding, vertelt mijn nieuwe coachklant, aan mij overgedragen door een collega, dat hij zich afgewezen voelt. En, vervolgt met: ja, ik weet niet zo goed hoe het komt. Misschien omdat jij zo stevig overkomt. Ik dacht dat ik goed bezig was en nu lijkt het alsof ik opnieuw moet beginnen.
Even, secondenwerk, voel ik mij afgewezen als coach, kwetsbaar als professional, geraakt als mens…Dan dacht ik; wat ontzettend dapper om dat direct tegen mij te zeggen, wat fijn om dat nu al te weten. Dit vertel ik dan ook in deze volgorde. Waarom? Om te laten merken en voelen dat ik dezelfde gevoelens ken, dat wij daar als twee mensen zitten met de beste intenties maar met een onhandige aanpak. Oplossing? Opnieuw beginnen. Ik vertel hem mijn verhaal als mens. Drie sessies later zegt hij: ik moet wel even wat tegen je zeggen, want we hebben geen goede start gehad, maar wat ben jij goed! Wederom eerlijk en wederom ben ik als mens geraakt.
Verbinden kan alleen van mens tot mens.
Bedankt voor het lezen. Ik hoor heel graag wat je hiervan vindt. Laat je comment achter, deel en doe hier je voordeel mee. Heb je een thema waar je mijn zienswijze over wilt horen, laat het maar weten. Misschien dan ook leuk om daar een blog aan te wijden.
Waheeda
Recent Comments